یه غزل زیبا از سرکار خانوم بهجت یوسفی هرنجی از شاعران خوب تنکابنی

اهل دردم ، داغ دارم می توانم نور باشم

 می توانم یک سبد سر ریز از انگور باشم 

من نمی خواهم که در خاکستر حسرت بمیرم

 شعلۀ آتش شوم از دود طوسی دور باشم 

از نگاه سبز سرداران جنگل می سُرایم 

تا که آواز پَر پروانه در ماهور باشم

 من که رگ ها را به جای سیم می بندم به تارم 

می شود با تار خود موسای کوه نور باشم 

هر کجا باشم خیالم بال در بال ملایک 

در میان آب یا خاکستر منصور باشم

 ((( بهجت یوسفی)))

.

منبع شعر و عکس از صفحه فیس بوک خانم هرنجی